Sylvester woont op de vierde etage van een pand aan de IJssellaan in Arnhem. Een verdieping die gekenmerkt wordt door zelfstandigheid. “Ik heb al op veel plekken gewoond”, vertelt Sylvester met een glimlach, “maar hier voel ik me voor het eerst voor echt 100 procent gelukkig. Het bijzondere aan deze plek is dat ik me zo veilig voel.” Hij wijst naar zijn knusse keukenhoek: “Ik kook hier zelf. En als ik behoefte heb aan gezelschap, kan ik altijd terecht in de gezamenlijke huiskamer voor een kop koffie en een praatje.” Sylvester: ”De begeleiding hier speelt voor mij een belangrijke rol. Ik woon heel zelfstandig en ik word gestimuleerd om mijn eigen keuzes te maken. Dat is heel fijn.”
Muziek is een essentieel onderdeel van het leven van Sylvester. ”Ooit was ik fotograaf, totdat mijn zicht me in de steek liet. Mijn ogen begonnen raar te doen”, zegt hij, terwijl hij zijn hand kort langs zijn bril veegt, “en nu zie ik nog maar vijf procent. Daardoor kon ik helaas niet meer fotograferen.”
Ondanks deze tegenslag heeft Sylvester een nieuwe manier gevonden om zijn emoties te uiten: muziek. Waar ik vroeger mijn gevoelens kwijt kon in foto's, doe ik dat nu in klanken”, legt hij uit. Hij speelt regelmatig op zijn keyboard en componeert zijn eigen nummers. “Het is een manier om mezelf te uiten, om vreugde, verdriet en alles daartussen een plek te geven.”
Naast het zelf maken van muziek, verzamelt hij ook oude platen. “Ik vind ze vaak voor een mooie prijs”, zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. “Het zoeken en ontdekken van nieuwe muziekstukken is voor mij een avontuur. Deze plek én de muziek geven mij mijn levensgeluk”, besluit Sylvester. “Ik ben hier echt gelukkig.”
