Op weg naar een beter leven via een verzorgingshuis
Richard woont sinds mei in het verzorgingshuis in Wageningen. 'Het is prettig wonen in de Nudehof", zegt Richard (42). "Ik heb altijd een gejaagd leven geleid, maar hier is het rustig. Een fijne omgeving, er wordt hier niet gefeest of gebeest."
De nieuwe bewoners van de Nudehof zijn vaak mensen met 'langdurige psychiatrische problemen' die worden begeleid opdat ze zelfstandig in de maatschappij kunnen functioneren. En er is een groepje dat via bemiddeling van het gemeentelijk Startpunt Wageningen huisvesting heeft gekregen. Mensen voor wie het leven, in de woorden van Richard, 'is vastgelopen'.
Richard hoort tot de groep die via de gemeente is geplaatst. Het ging lang niet goed met hem, zegt hij. Zijn ouders zijn ooit de politieke situatie in hun land ontvlucht, kwamen in Wageningen terecht en hoopten lang op een terugkeer naar hun land. Dat was een onzekere tijd, een tijd van wachten. Thuis was nooit echt thuis en Richard voelde die onzekerheid. Op de lagere school ging het niet goed en op de mavo, zegt hij, 'voerde ik echt helemaal niets meer uit'. Uiteindelijk raakte Richard verslaafd, kreeg hij geldproblemen en raakte hij dakloos.
"Het is een heel goede zaak dat de gemeente zich nu inzet voor mensen in de marge. Ze heeft mij enorm geholpen." Voorwaarden voor de weg omhoog via de Nudehof waren dat hij afkickte en een contract tekende: geen drank en drugs, geen feestjes, geen overnachters, geen overlast voor de buren. Bovendien verwachten RIBW AVV en de gemeente dat bewoners gemotiveerd en zelfredzaamheid zijn en een dagbesteding hebben. Dat kan school zijn, werk of vrijwilligerswerk. "Ik werd gevraagd of ik een vrijwilligerstaak in het verzorgingshuis kon doen", zegt Richard, maar hij heeft zijn dagelijkse werk als conciërge al.
"Ik heb me voorgesteld bij mijn directe buren in de Nudehof, maar verder merken we weinig van elkaar." Volgens een woordvoerder van Opella, dat het beheer voert over het verzorgingshuis en de lege kamers verhuurt aan de gemeente, hebben de senioren geen problemen met de nieuwe bewoners. Vragen worden hooguit gesteld door de familieleden van senioren. Maar, zegt de woordvoerder, het is een goede oplossing waarmee we het verzorgingshuis leefbaar kunnen houden en het gaat prima.
"Het wonen is sober", zegt Richard. Toen hij kwam stond er slechts een koelkast. Hij zorgde voor een bed, tafel, bank en tv. Belangrijk voor zijn herstel is een thuis, denkt hij. Een plek waar hij zijn dochters kan ontvangen. Beschermd wonen is gericht op herstel, niet op behandeling. De mensen die via de gemeente zijn geplaatst, verblijven een half jaar in de Nudehof. Ze worden geholpen met zaken die geregeld moeten worden opdat ze hun weg kunnen vinden. Sommigen vragen meer aandacht dan anderen. Mensen krijgen maximaal een jaar maatschappelijke ondersteuning, dus ook nog enige tijd na wonen in de Nudehof, maar dan moeten ze op eigen benen verder.
Richard heeft al een gesprek gehad met de woningstichting. "Ik zie het leven weer positief", zegt hij. "Dankzij de gemeente heb ik een basis voor de toekomst."
Richard is niet de echte naam van de geïnterviewde. Op zijn verzoek is een andere naam gebruikt.
Bronvermelding:
tekst uit de Gelderlander, 28 september 2016
foto van de website www.opella.nl