Ruim een jaar woonde de 18-jarige Anne in Arnhem met begeleiding van RIBW AVV. In korte tijd heeft Anne zoveel stappen gezet in haar herstel dat haar leven compleet is veranderd. Zoveel stappen zelfs dat ze de ondersteuning van RIBW AVV niet meer nodig heeft. Het hoofdstuk Arnhem werd een succesverhaal.
Zelf zal ze het niet zo noemen. Daarvoor is ze te bescheiden. Het woord ‘succesverhaal’ is van regiomanager Paula Boerrigter, maar het is een terechte typering. Op 30 januari 2015 verhuisde Anne naar een woning van RIBW AVV omdat ze vast liep met haar problemen thuis en niet meer wist wat ze ermee aan moest. Het was nogal een sprong in het diepe, zo vertelt ze. “Ik kwam vanuit het dorpje Putten en ging in de grote stad wonen. En ik had opeens drie huisgenoten.” De eerste dag deed ze boodschappen met haar begeleider en vulde in de supermarkt een sollicitatieformulier in. Een eerste stap die haar direct een bijbaantje opleverde.
Anne heeft een angst- en depressieve stoornis. Naast ondersteuning van haar persoonlijke begeleider Kim bij het zelfstandig leren wonen, ontving Anne binnen RIBW AVV ook behandeling van gedragstherapeute Joyce. Joyce: “Anne meed situaties om haar angsten en onzekerheden niet te hoeven voelen. Hierdoor deed ze veel dingen niet die een meisje van haar leeftijd hoort te doen. Wat Anne leerde tijdens de therapie, paste ze samen met onze gedragstherapeutisch medewerker toe in de praktijk.” Anne: ”Door het oefenen, aangaan en relativeren van situaties leerde ik mijn negatieve gedachten uit te dagen en mijn angsten aan te gaan.”
“In het begin voelde begeleiding thuis als inbreuk op m’n privacy”, zegt Anne. Het was ook zoeken: hoe ga je om met je begeleiders? “Ze zijn er echt voor je en nemen de rol van je ouders een beetje over. Maar het is natuurlijk geen familie. Ik was in het begin best achterdochtig en niet snel op mijn gemak.” Anne bleef werken aan haar zelfvertrouwen en aan zelfstandig wonen. “Mijn huisgenootjes hebben ook erg geholpen”, zegt Anne. Ze heeft in het afgelopen jaar haar diploma gehaald en is daarna begonnen aan de lerarenopleiding Engels.
Halverwege het jaar begon het afbouwen van haar begeleiding. Anne: ”Door het blijven oefenen met situaties en dingen te leren relativeren, vermijd ik nu veel minder situaties. Ik durf nu met vriendinnen naar het zwembad te gaan en ben bijvoorbeeld met mijn vriend op vakantie geweest naar Texel en heb hier gekampeerd in de duinen.” Anne verhuisde naar een andere woning en begeleidingsafspraken werden verder afgebouwd van dagelijks naar eens per week. “Nu heb ik alle privacy en vrijheid”, zegt Anne lachend. “Maar ik mis ze wel, mijn huisgenoten en begeleider. Ik ben slecht in afscheid nemen.”
Bij het verschijnen van deze uitgave heeft Anne ook afscheid genomen van Arnhem. Ze woont nu samen met haar vriend in Doesburg en krijgt alleen nog ondersteuning van RIBW AVV in het kader van nazorg. Waarschijnlijk wordt haar leven nu wat rustiger na het roerige jaar 2015. Alhoewel er toch iets is wat Anne bezig houdt. “Ik heb een vogel en mijn vriend heeft een kat. Zou dat ook een succesverhaal worden?”
