Zeventien jaar woont Jo nu in een beschermende woonvorm van RIBW AVV. Door angsten en medicijngebruik kon ze niet voor zichzelf zorgen. Nu is Jo ongelooflijk trots op zichzelf. Ze doet vrijwilligerswerk en zoekt een huisje voor zichzelf. ‘Ik vond de kracht terug die ik had in mijn jonge jaren.’
Het grote keerpunt in Jo’s leven was het overlijden van een medewerker begeleiding aan wie ze erg gehecht was. ‘Voordat ze overleed, durfde ik niet zelfstandig de deur uit. Zij nam me mee naar plekken waar ik dierbare herinneringen aan had. Daar ben ik haar erg dankbaar voor. Toen ze overleed wilde ik de ontwikkeling die ik samen met haar in gang gezet had voortzetten. Ik had nooit gedacht dat haar overlijden me zoveel kracht zou geven.’
In drie maanden tijd bouwde ze haar medicijnen af. ‘Dat ik ineens zonder pillen kon, maakte me een stuk minder afhankelijk,’ vertelt Jo. ‘Dat voelt ontzettend goed!’ Haar motivatie om dingen voor zichzelf te regelen kwam terug en haar ontwikkeling kwam in een sneltreinvaart.
Na een tijdje begon Jo zich af te vragen waarom ze nog in een beschermende woonvorm woonde. ‘Het klopt niet meer om hier te wonen. Ik wil uit het wereldje van RIBW AVV stappen en op mijn eigen benen staan.’ Haar droom is een eigen huisje in Arnhem.
Om deze droom werkelijkheid te laten worden maakte Jo een plan. Ze ging op zoek naar sociale contacten om op terug te kunnen vallen als het nodig is. Omdat ze graag weer wilde werken solliciteerde ze op een vacature voor vrijwilligerswerk. Na een sollicitatiegesprek werd ze direct aangenomen in de linnenkamer van verzorgingshuis DrieGasthuizen. Het werk bevalt haar uitstekend.
‘Jarenlang zei ik tegen mezelf: 'Jij zit hier voor altijd!' Maar nu ben ik op zoek naar een huis en ben ik mijn uitzet bij elkaar aan het sparen. Eigenlijk ben ik ontzettend zelfstandig. De kracht die ik kende van mezelf uit mijn jeugd, is weer terug. Ik wil de dingen op mijn eigen manier doen. Zo heb ik het vroeger altijd gedaan en zo ga ik dat nu ook weer doen.’
