Soms is het nodig om ver buiten de lijntjes te kleuren om iets te bereiken. Precies dat heeft IPS-trajectbegeleider François Coenders van RIBW Arnhem & Veluwe Vallei gedaan om Berna aan haar droombaan te helpen bij kinderopvang Sam Sammie in Heteren. Bureaucratische muren werden doorbroken en papieren tijgers weggejaagd. ‘Dit was zo’n perfecte match. Het moest gewoon gebeuren’, zegt François. Strijdvaardig was hij. Een beetje getergd zelfs. Berna wilde graag werken bij Sam Sammie en Sam Sammie wilde haar. Er waren alleen wat regeltjes die dat verhinderden. ‘Ik kon dat niet geloven’, zegt François. ‘Als we Berna gewoon als mens zouden beschouwen en wat minder keken naar haar identiteit op papier, dan moest er toch iets te regelen zijn. We hebben creatief nagedacht, samen met de gemeente Overbetuwe en het UWV naar mogelijkheden gezocht en heel veel opties op tafel gehad. Het was een traject van lange adem, maar het is gelukt.’
IPS-traject
Kortgezegd komt het erop neer dat Berna in het verleden al recht had op een uitkering, die destijds niet aanvroeg en daar nu last van heeft. De 56-jarige Heterense heeft een vorm van autisme waardoor ze op een aantal punten in het leven soms vastloopt of hulp nodig heeft. Werken onder tijdsdruk is lastig, contact leggen met instanties ook. Ze werkte 36 jaar lang als schoonmaakster. Dat ging goed, totdat ze in haar laatste baan te veel stress ervaarde en samen met haar werkgever besloot om uit elkaar te gaan. Berna ging vrijwilligerswerk doen, maar had ook inkomsten nodig. Met François startte ze daarom een traject voor Individuele Plaatsing en Steun (IPS), waarbij RIBW Arnhem & Veluwe Vallei mensen met een psychische kwetsbaarheid helpt bij het vinden van een betaalde baan. ‘Ik heb gevonden wat ik het allerliefst wilde’, zegt Berna vol trots. Het is de dag dat ze na een geslaagde proefplaatsing eindelijk haar arbeidscontract ondertekend. ‘Ik wilde altijd graag met kinderen werken en nu is het eindelijk zo ver. Ik ondersteun in de groepen waar nodig en ik doe de huishouding. Daarvoor heb ik een eigen schema gemaakt met Carla, mijn vaste begeleider bij Sam Sammie. Zo kan ik alles in mijn eigen tempo en volgens een vast patroon doen. Het mooiste vind ik als ik mag helpen bij de kinderen. Bijvoorbeeld bij het knutselen of de fruithapjes. Dat is echt genieten.’
Schot in de roos
Berna straalt als ze erover vertelt. Alle kinderen kent ze bij naam en die zijn net zo dol op haar als zij op hen. Bijzonder is dat ze zelf met het idee kwam om bij Sam Sammie aan te kloppen voor een baan. François legde het contact en dat bleek een schot in de roos. Directeur Diana Kon speelde net met de gedachte om een nieuwe functie te creëren op haar kinder- en buitenschoolse opvang. Een functie voor iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt, want budget voor een volwaardige baan was er niet. ‘We hadden echt behoefte aan de extra handjes die Berna levert. En ze past perfect in ons team. Waar hulp nodig is, daar is Berna’, vertelt Diana. ‘Bovendien vinden wij het vanuit maatschappelijk oogpunt ook belangrijk. Niet alles in het leven gaat altijd vlekkeloos. Kinderen op deze leeftijd beseffen dat nog niet, maar toch is er een toegevoegde waarde. Berna en de kinderen hebben zonder vooroordeel contact met elkaar en je ziet dat dat ontzettend goed gaat. Ouders zien dat ook.’
Vakjes openmaken
Voor de feestelijke gelegenheid heeft Diana een taart besteld met de foto van Berna erop. Die is wat haar betreft ook voor François. ‘Het is echt aan hem te danken dat we vandaag een contract ondertekenen. Berna paste niet in de vakjes van de wetgeving. Soms moet je dan de vakjes openmaken en daar heeft hij heel hard voor gestreden.’ De gemeente compenseert de helft van Berna’s loon. Het alternatief was dat Berna na het naderende einde van haar ww-uitkering zonder baan uiteindelijk in de bijstand zou belanden. François: ‘Dat had veel meer gemeenschapsgeld gekost. Ja, ik was er echt op gebrand dat dit ging lukken. Berna en Sam Sammie passen gewoon zo goed bij elkaar. Vanaf het eerste moment dat ik hier binnenkwam heb ik dat gedacht. Het is kleinschalig, persoonlijk, laagdrempelig en de mensen hier zijn heel betrokken. Precies wat Berna nodig heeft.’ ‘Ik heb me nog nooit ergens zo welkom gevoeld als hier’, zegt Berna. ‘Ik ben echt onderdeel van het team en voel me veilig om mezelf te zijn. Een lange zoektocht is nu ten einde. Gelukkig maar, want mijn geduld is ook best op de proef gesteld. Niet mijn sterkste kant.’ Ze zucht nog even diep om vervolgens met een paar mooie krullen haar handtekening te zetten onder een prachtig contract. Dan staat ze op en geeft ze François een grote knuffel.
Tekst en fotografie: Ivo Hutten
