Proef de sfeer

Op stap in Park Presikhaaf
Jacob en Daniëlle wandelen wekelijks met cliënten

Een frisse neus halen en een leuk gesprek is goed voor ieder mens. Voor vrijwilligers Jacob van Lier (54) en Daniëlle Kramer (45) is een wandeling met cliënten van RIBW daarom elke zaterdag vaste prik. Begin van de middag melden zij zich op woonlocatie IJssellaan in Arnhem voor een rondje door Park Presikhaaf. Wie zin heeft, gaat mee. Een goed humeur bij thuiskomst is vaak het resultaat.

‘De gesprekken onderweg zijn heel puur en vaak ongecompliceerd’, zegt Jacob. ‘De cliënten bepalen de agenda en wij bewegen mee. Zien we een mooie vogel, dan hebben we het daar over. Even later kan het dan ineens over iemands nieuwe telefoonhoesje gaan of over het eten. Geluk zit soms in kleine dingen. Ik vind dat zelf heel leerzaam en relativerend.’ Daniëlle vindt het fijn om gelijkwaardigheid te vinden. Jacob en zij zijn geen zorgprofessionals, wat voor een andere band met de bewoners zorgt. ‘Niets moet, alles mag’, zegt ze. ‘Voor deze mensen is het soms al een hele opgave om letterlijk buiten de deur te komen. Dat wij op een vast moment in de week komen om mee te gaan voor een lekkere wandeling, is een mooie stimulans. En het geeft structuur. Al snel nadat wij begonnen met de wandelgroep, ontstond er een vaste kern van mensen die bijna altijd meegaan. Die zitten vaak al klaar als wij aankloppen.’

Horizon verbreden
Hoewel beide vrijwilligers de wandelingen zien als een mooie en zinvolle manier om te participeren in hun eigen woonwijk, meldden zij zich om verschillende redenen aan. Jacob is marketeer, werkt veel en doet er bovendien nog een studie bij. De wandelingen verbreden zijn horizon. ‘Ik zit elke dag in een cocon van hoogopgeleide mensen. Door de wandelingen leer ik ook een andere kant van de samenleving kennen. Ze helpen me om met beide voeten op de grond te blijven staan.’ Daniëlle zocht zelf naar sociale contacten in de buurt. Door omstandigheden moest ze jaren geleden stoppen met werken als project-assistent, werd zelfstandige in autismezorg en pakte een nieuwe studie op. ‘Omdat dit thuis is, merkte ik dat ik ook meer ging isoleren. Toevallig kwam ik de oproep voor de wandelgroep van RIBW tegen. Het leek me leuk. De filosofie van RIBW sluit ook heel mooi aan op mijn eigen “zijn”. Samen in de wijk. Blijken de mensen in de wandelgroep ook nog eens hartstikke leuke mensen te zijn!’

Een fijn duo
Zoals Sylvester, een van de wandelaars die bijna altijd meegaat. ‘Ik kijk er vaak naar uit’, zegt hij enthousiast. ‘Tijdens het wandelen kan ik mijn hoofd leeg maken, het geeft me rust. Ik maak zoveel mee, daar wil ik graag over praten. Vaak doe ik dat in mijzelf, maar dan zegt niemand wat terug. Met Jacob en Daniëlle is dat anders. Het is een fijn duo. Ze kunnen goed luisteren, leven zich in en weten de aandacht ook goed te verdelen over de groep. Daardoor hoor ik ook andermans verhalen.’ Ook Gerrit is er vaak bij als de wandelschoenen aan gaan. ‘Er even tussenuit zijn, is fijn’, zegt hij. ‘Anders zit ik veel op mijn kamer en doe ik weinig. Meestal gaan we ook even koffie of thee drinken in het T-huis in het park. Dat doet mij altijd wel goed.’

Gezamenlijke activiteit
Toen de wandelclub in het najaar van 2018 startte gingen Jacob en Daniëlle aanvankelijk samen met de cliënten en hun begeleiders op pad, maar al snel kregen zij het vertrouwen om zelfstandig de groep wandelaars mee te nemen. ‘We proeven bij binnenkomst altijd even de sfeer. Hoe hangt de vlag erbij’, zegt Jacob. ‘Daarna zien we wel wat de wandeling ons brengt. Het gaat soms alle kanten op, maar het maakt ons niet uit. Inhoudelijk hoeven we nergens heen, het wandelen zelf is soms al een doel op zich. Ik vind het enorm leuk om te doen en ben inmiddels ook op de mensen gesteld geraakt.’ Daniëlle beaamt dat. ‘In de loop van de tijd ben ik ook om de mensen gaan geven. Je bouwt iets van een band op.’ Jacob: ‘Zeker als een van de cliënten zegt dat het een wonder is dat wij hem van de bank hebben gekregen. Dat betekent in elk geval dat we een verbinding hebben gemaakt.’