Proef de sfeer

Vrijwilliger Seher Dag:
‘Er is iets in mij losgemaakt, waar ik heel blij van word’

Werken in de zorg. Het kriebelde al jaren in haar onderbuik, maar eraan toegeven durfde ze lange tijd niet. Toch besloot Seher Dag (32) te onderzoeken of een mogelijke carrièreswitch iets voor haar is. Ze werd vrijwilliger bij RIBW Arnhem & Veluwe Vallei en daarna ging het snel. Inmiddels volgt ze naast haar werk de opleiding Maatschappelijke Zorg voor specifieke doelgroepen en loopt ze vele uren stage in haar spaarzame vrije tijd.

Seher glundert als ze terugdenkt aan het moment dat ze maatje werd van twee cliënten. ‘Het wow-effect was zo groot! Ik vond het prachtig om met iemand in gesprek te gaan en die persoon te zien opbloeien. De waardering die ik ervoor terugkreeg deed mij veel. Ik kreeg bevestiging op mijn onderbuikgevoel: ik wil iets met de zorg voor anderen. Heus, in mijn huidige werk heb ik het ook naar mijn zin, maar ik mis iets. Ik werk bij een nutsbedrijf en houd me daar dagelijks bezig met cijfers en planningen. Ik heb leuke collega’s, maar de materie is in feite koud en zakelijk. Bij RIBW kan ik een andere kant van mijzelf laten zien, waarin ik iets beteken voor mensen.’

Mensen leren begrijpen
De Arnhemse weegt haar woorden. Ze heeft nog maar kortgeleden toegegeven aan haar gevoel om het over een andere boeg te gooien in haar werkende leven en dat is een zoektocht. Ze geeft zichzelf de tijd om erin te groeien, onder meer met een tweejarige studie die haar opleidt tot persoonlijk begeleider. ‘Nadat ik als vrijwilliger was gestart, had ik al snel door dat ik meer wilde’, zegt Seher. ‘Ik ben geïnteresseerd in mensen met een psychische problematiek, maar ik mis nog de ervaring en de theoretische kennis om ook op de juiste punten door te vragen in een goed gesprek. Hoe komt het dat iemand bepaald gedraag vertoont, bijvoorbeeld. Daar kies je niet voor, het komt ergens vandaan. Ik wil mensen leren begrijpen, want dan pas kun je ze helpen omgaan met de dingen waar ze last van hebben.’

Maatje
Ga er maar aan staan: een studie volgen met veel stage-uren naast een veertigurige werkweek bij haar huidige werkgever. En dan gaat ze ook nog bijna wekelijks als maatje op bezoek bij twee cliënten. Seher: ‘Het vrijwilligerswerk als maatje en mijn stage bij RIBW lopen een beetje parallel. Mijn stage doe ik ’s avonds en in de weekenden op een woongroep in Presikhaaf. Daar woont ook een van de cliënten voor wie ik maatje ben. Elke woensdagavond bezoek ik hem: we doen samen boodschappen en daarna gaan we in de keuken aan de slag. Tijdens het eten kletsen we over van alles. Het maakt mij niet uit wat, ik ben er die avond voor hem. Het mooie is dat ik merk dat het hem verlicht. Mijn bezoek zorgt ervoor dat hij zijn gedachten kan verzetten en soms letterlijk even kan ontladen. We hebben in korte tijd een bijzondere band opgebouwd.’ Zo’n band heeft ze ondertussen ook met Rabia die ze meestal in het weekend bezoekt. Net als Seher is zij van Turkse komaf, maar spreekt beperkt Nederlands. Seher: ‘Voor haar is het fijn dat ze Turks met mij kan spreken. Soms is het ook handig, want dan fungeer ik als tolk of als schakel tussen haar en haar begeleider bij RIBW. We kijken vaak een filmpje, gaan soms naar de markt of we zitten te handwerken.’ Met Rabia zit ze in de tuin van de RIBW-woonlocatie en vertaalt ze wat Rabia zegt. ‘Ze kijkt er naar uit als ik langskom. Even gezellig bijpraten, dat doet haar goed.’

Energie
Seher praat bevlogen over alles wat ze doet en de ontwikkeling die zij zelf nu doormaakt. Er is duidelijk iets in haar losgemaakt wat veel energie geeft. Het vrijwilligerswerk was de ‘trigger’ die in de toekomst wellicht leidt tot een grote draai in haar werkzame leven. ‘Er is iets in mij aangewakkerd waar ik heel erg blij van word. Voor mijn gevoel heb ik geen andere keuze dan mij hierin nu verder te professionaliseren. Waar het toe leidt, dat weet ik nog niet precies. Ik heb in elk geval een werkgever die mij de kans geeft om dit te onderzoeken en daar ben ik ontzettend gelukkig mee. Ondertussen blijf ik de komende jaren loyaal aan mijn werkgever en dan zie ik wel welke kansen er op mijn pad komen.’